حق دار

لغت نامه دهخدا

حق دار. [ ح َ ] ( نف مرکب ) صاحب حق. محق. مستحق.
- امثال :
حق به حقدار می رسد.

فرهنگ عمید

۱. دارای حق، کسی که حق با اوست.
۲. آن که چیزی را به حق متصرف است.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم