حق بین

لغت نامه دهخدا

حق بین. [ ح َ ] ( نف مرکب ) آنکه مراعات حق کند. آنکه حدسهای او صائب است.

فرهنگ فارسی

آنکه مراعات حق کند آنکه حدسهای وی صائب است
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم