جلبی

لغت نامه دهخدا

جلبی. [ ج َ با ] ( ع اِ ) ج ِ جلیب. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). رجوع به جلیب شود.
جلبی. [ ج َ ل َ ] ( حامص ) بدکارگی زن و کودک :
جلب کشی و همه خان ومانت پرجلب است
بدی جلب کش و کرده به کودکی جلبی.عسجدی ( دیوان ص 36 ).دُسفة؛ زن جلبی و قلتبانی. ( منتهی الارب ).