جان داده

لغت نامه دهخدا

جان داده. [ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) مرده. جان سپرده. کسی که جانش از تن بیرون رفته است :
بیهشی خسته دید افتاده
چون کسی زخم خورده جان داده.نظامی.ماند بیخود در آن ره افتاده
چون کسی خسته بلکه جان داده.نظامی.