لغت نامه دهخدا
بوخت. ( اِ ) پسر باشد که برادر دختر است. ( برهان ) ( هفت قلزم ) ( ناظم الاطباء ). پسر را گویند چنانکه دخت دختر را. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ) : ماه فروردین روزخرداد، فریدون جهان را بخش کرد. روم را به سلم داد و ترکستان را به تور داد و ایران شهر را به ایرج و سه دختر بوخت خسرو تازیکان شه را بخواست و بزنی به پسران داد. ( از سبک شناسی ج 1 ص 354 ). رجوع به بُخت شود.
