بلافصل. [ ب ِ ف َ ] ( ص مرکب ) ( از: ب + لا( نفی ) + فصل ) بی فاصله. بلافاصله. ( فرهنگ فارسی معین ). متصل. غیرمنقطع. پیوسته. - اعقاب بلافصل ؛ فرزندان مستقیم. - خلیفه بلافصل ؛ خلیفه و جانشین بدون واسطه. - فرزند بلافصل شخص ؛ فرزند مستقیم وی.
فرهنگ فارسی
بی فاصله بلا فاصله : (( فرزند بلافصل ) ) ( فرزند مستقم وی ) جانشین بلافصل ( جانشین بدون واسطه ).