کوکبه دار

لغت نامه دهخدا

کوکبه دار. [ ک َ / کُو ک َ ب َ / ب ِ ] ( نف مرکب ) دارنده کوکبه. آنکه پیشاپیش پادشاهان کوکبه حمل کند :
چو آن کوکب از برج خود شد روان
تویی کوکبه دار آن خسروان.نظامی.و رجوع به کوکبه ( معنی آخر ) شود.