کرچ کرچ

لغت نامه دهخدا

کرچ کرچ. [ ک َ ک َ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) قطعه قطعه. کرج کرج. قاش قاش. تکه تکه. ( فرهنگ فارسی معین ) :
به تیغ اگر بکند کرچ کرچ پهلویم
بسان خربزه نرم دل خموشم من.سیفی بدیعی ( از آنندراج ).