لغت نامه دهخدا کبود پشت. [ ک َ پ ُ ] ( ص مرکب ) که پشت کبود دارد. || ( اِ مرکب ) کنایه از آسمان است. ( آنندراج ) ( برهان ). آسمان. ( مجموعه مترادفات ). و رجوع به کبود حصار و کبود تشت شود.
