لغت نامه دهخدا کاتون دو تیک. [ ت ُ ] ( اِخ ) نواده کاتون بزرگ. وی بسال 95 ق.م. تولد یافت و به خلاف قیصر از آزادی و مجلس شیوخ دفاع میکرد. وی پس از شکست «تاپسوس » به سال 64 ق.م. با شمشیر خود، خود را بکشت. زندگانی و مرگ او مثل جزم و ثبات است.
