چراغ بادی

لغت نامه دهخدا

چراغ بادی. [ چ َ / چ ِ غ ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) چراغی که در جای بدون سقف روشن کنند و برای اینکه از باد خاموش نشود محفظه ای برای آن تعبیه کنند. چراغی که از باد خاموش نشود. فانوس. چراغ توری. نوعی چراغ نفتی دارای فتیله و لامپ که ساختمان مخصوص دارد و از باد خاموش نمیشود.

فرهنگ فارسی

چراغیکه در جای بدون سقف روشن کنند و برای اینکه از باد خاموش نشود محفظ. برای آن تعبیه کنند .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم