لغت نامه دهخدا چاکری کردن. [ ک َ / ک ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) نوکری کردن. خدمتگری کردن. ملازم خدمت کسی بودن یا شدن : نیرزد بخیل آنکه نامش بری و گر روزگارش کند چاکری.سعدی ( از آنندراج ).
