چامه سرای. [ م َ / م ِ س َ ] ( نف مرکب ) شعرگوی. شاعر. غزل سرای. تصنیف ساز. آنکه سخن منظوم گوید و کلام موزون و مقفی برشته نظم کشد. || آوازخوان. خواننده شعر و غزل در آهنگ موسیقی. کسی که موسیقی داند و خواندن شعر و سرود را در دستگاههای موسیقی داند. رجوع به چامه سرا شود.
فرهنگ فارسی
( چامه سرا ی ) ( صفت ) آواز خوان کسی که شعری را به آواز بخواند آنکه غزل را در دستگاه موسیقی بخواند.
