چاشنی خور

لغت نامه دهخدا

چاشنی خور. [ خوَرْ / خُرْ] ( نف مرکب ) چاشنی خورنده. و رجوع بچاشنی خوار شود.

فرهنگ عمید

کسی که یک بار مزۀ چیزی را چشیده و از آن لذت برده و بازهم در آروزی آن است، چاشتهخور، چشته خور.

فرهنگ فارسی

چاشنی خورنده .