لغت نامه دهخدا چابک پای. [ ب ُ ] ( ص مرکب ) تیزپا و تندرو. || چالاک و ماهر در رقص : با همه نیکویی سرود سرای رودسازی به رقص چابک پای.نظامی ( هفت پیکر ).
