پیت خوردن

لغت نامه دهخدا

پیت خوردن. [خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) پیچ خوردن. بدور خود پیچیدن. تاب برداشتن. تافته شدن چنانکه نخی تابیده.
- پیت خوردن پا ؛ پیچیدن پا هنگام رفتن. پیتیلی خوردن ( در تداول مردم قزوین ).