لغت نامه دهخدا پی شناس. [ پ َ / پ ِ ش ِ ] ( نف مرکب ) که اثر پای شناسد. ایزشناس. قائف. ( منتهی الارب ). که ردّ پای تواند یافت. که ایز تواند بردارد.
