لغت نامه دهخدا پی جوب. [ پ َ / پ ِ ] ( اِمرکب ) ( از: پی بمعنی دنبال + جوب ، مصحف جوی ، نهر آب ) قسمی سفیدار، و در منجیل و خوار و دامغان بدین نام مشهور است. پده. پی آب .
