لغت نامه دهخدا می بهی. [ م َ / م ِ ب ِ ] ( اِ مرکب ) می به. شراب به. شراب بهی : هرکه از او ( از مشمش = زردآلو ) تازه بخورد باید که سرکنگبین انگبین از سر وی بخورد یا می بهی. ( الأبنیه عن حقایق الادویه ). و رجوع به می به شود.
