دانشنامه اسلامی
حاجی اشرفی در ۱۲۲۰ق در قصبه اشرف (بهشهر) مازندران به دنیا آمد. حاجی اشرفی بیشتر عمر خود را در شهر بابُل گذراند و در همانجا به تحصیل مقدّمات پرداخت. او عمدتآ نزد سعید العلماء مازندرانی دانش آموخت و از وی اجازه اجتهاد نیز گرفت. در حوزه علمیه نجف از محمدحسن نجفی و شیخ مرتضی انصاری بهره علمی برد و بعد از اتمام تحصیلات به بابل بازگشت و همانجا ساکن شد.
حاجی اشرفی در علوم حدیث، تفسیر، حکمت، کلام، فقه و اصول دارای مهارت بود و عده ای از مردم ایران از او تقلید می کردند. او را صاحب کرامات، زاهد، عابد و خوش سخن وصف کرده و برخی او را متمایل به تصوف دانسته اند. او در ۱۳۱۵ در بابل درگذشت و همانجا دفن شد. بقعه وی هم اکنون زیارتگاه است.
