دانشنامه اسلامی
معنای حرفی، مقابل معنای اسمی بوده و عبارت است از معنایی که استقلال ذاتی ندارد؛ یعنی در افاده معنای خود تابع وجود معنای دیگری است و به تنهایی معنای خود را افاده نمی کند، مانند: معنای کلمه «مِن» در جمله «سرت من البصرة» که دلالت «من» بر معنای ابتدائیت ، بر وجود معنای بصره و سیر متوقف است.
← از دیدگاه اصولیو
نکته:معنای حرفی و معنای اسمی همانند جوهر و عرض می باشد؛ جوهر قائم به ذات بوده و خود به خود وجود دارد، ولی عرض در غیر حلول می کند و برای غیر است، مانند: جسم و بیاض، که فرق آن دو این است که جسم، خود به خود وجود دارد و قائم به ذات است، اما بیاض اگر بخواهد تحقق پیدا کند باید در جسم شکل بگیرد و صفت برای جسم باشد و در آن حلول نماید.
عناوین مرتبط
...
