مشک زمین. [ م ُ / م ِ ک ِ زَ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) گیاهی است بغایت خوشبوی ، و آن را به عربی سعد گویند، و مشکک زمینی هم می گویند. ( برهان ). گیاهی است خوشبوی. ( انجمن آرا ). سعد. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( الابنیه چ دانشگاه صص 27-95 ). مشکک. ( فرهنگ رشیدی ). تاپالاق. ( یادداشت مؤلف ). گیاهی است از تیره جگن ها که دارای ساقه زیرزمینی بسیار خوشبوی و معطر است و بطور خودرو در مزارع می روید. سعد. سعد کوفی. طپلاق. تپلاق. مشت. مشکک. قرقرون. مشک زیرزمین. ( فرهنگ فارسی معین ) : زآهوی این خاک مجوئید مشک بار امان نیست در این شاخ خشک قاعده ای نیست برون از خلل مشک زمین گشت به پشکل بدل.ضیاءالدین نخشوی ( از انجمن آرا ).و رجوع به مشکک شود.
