مردم پرست. [ م َ دُ پ َ رَ ] ( نف مرکب ) مخلوق پرست. آنکه مردم را پرستد. دوستدار خلق. || ( حامص مرکب ) مردم پرستی. مردم پرستیدن. پرستش مردم. عبادت مردم. تملق : بت پرستیدن به از مردم پرست پند گیر و کار بند و گوشدار.بوشکور.
فرهنگ فارسی
( صفت ) آنکه را پرستد مخلوق پرست . ۲- پرستش مردم عبادت مخلوق : بت پرستیدن به از مردم پرست پند گیر و کاربندو گوش دار . ( ابوسلیک گرگانی )
