مدهون گر

لغت نامه دهخدا

مدهون گر. [ م َ گ َ ] ( ص مرکب ) که طلا کند.که رنگ و روغن زند. رجوع به مدهون شود :
فلک چون قصر مدهون گشت بر وی کنگره زرین
درخشان هر یکی روشن چو قصر مرد مدهون گر.منشوری سمرقندی.