مبارک خواجه

لغت نامه دهخدا

مبارک خواجه. [ م ُ رَ خوا / خا ج َ ] ( اِخ ) ششمین خاقان آق اردودر دشت قبچاق شرقی. از خاندان اردا که از 720 تا 745 حکومت کرده است. ( از طبقات السلاطین ص 200 و 201 ).
مبارک خواجه. [ م ُ رَ خوا / خا ج َ ] ( اِخ ) رکن الدین. از دومین حکام قراختائیان کرمان که از 632 تا 650 حکومت کرده است. ( تاریخ مغول ص 409 ).