قفا گاه

لغت نامه دهخدا

قفاگاه. [ ق َ ] ( اِ مرکب ) آنقدر موضع از پس سر که قفا در آن واقع شود. ( آنندراج ) :
پشت چو کیمخت سزای درفش
چرم قفاگاه سزاوار کفش.میرخسرو ( در تعریف مغولان ، از آنندراج ).