لغت نامه دهخدا
قاضی ابوالفضل. [ اَ بُل ْ ف َ ] ( اِخ ) هبة اﷲبن محمدبن هبة اﷲ. فقیهی است عابد و زاهد که پس از وفات پدر به قضاء حلب و نواحی منصوب و به سال 562 هَ. ق. درگذشت.( معجم الادباء ج 16 ص 30 و 5 ) ( ریحانة الادب ج 6 ص 82 ).
قاضی ابوالفضل
قاضی ابوالفضل. [ اَ بُل ْ ف َ ] ( اِخ ) هبة اﷲبن محمدبن هبة اﷲ. فقیهی است عابد و زاهد که پس از وفات پدر به قضاء حلب و نواحی منصوب و به سال 562 هَ. ق. درگذشت.( معجم الادباء ج 16 ص 30 و 5 ) ( ریحانة الادب ج 6 ص 82 ).
دانشنامه آزاد فارسی
قاضی، ابوالفضل
حقوق دان، مترجم و محقق ایرانی. در رشتۀ حقوق از دانشگاه تهران مدرک کارشناسی گرفت. سپس برای ادامۀ تحصیل به خارج از کشور سفر کرد و در همان رشته از دانشگاه ژنو موفق به اخذ دانشنامۀ دکتری شد. وی در فرانسه گواهی نامۀ پایان کار مدرسۀ ملی اداری را نیز دریافت کرد. وی مشاغل علمی و فرهنگی متعددی را عهده دار بوده که از آن جمله است: معاونت دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی، معاونت آموزشی دانشگاه شهید بهشتی. مدیریت گروه حقوق عمومی دانشگاه تهران؛ دوره ای کوتاه نیز وزیر علوم و آموزش عالی در ۱۳۵۷ بود. از ترجمه های اوست: اصول علم سیاست و جامعه شناسی سیاسی از تألیفات موریس دو ورژه؛ جامعه شناسی حقوق نوشتۀ هانری لوی بردل؛ شهروند و دولت تألیف رنه په لو. از تألیفات اوست: رمان حقوقی؛ در پیشگاه حقیقت؛ حقوق اساسی و نهادهای سیاسی که برندۀ جایزۀ کتاب سال جمهوری اسلامی ایران شد (۱۳۷۰)؛ برای یک قانون اساسی بهتر.
