فراخ مایه

لغت نامه دهخدا

فراخ مایه. [ ف َ ی َ / ی ِ ] ( ص مرکب ) کنایت از مرد کاردان و بلندحوصله. ( آنندراج ).

( صفت ) ۱ - آنکه دارای مایه زیاد باشد ۲ - کاردان ۳ - بلند حوصله .