فارغ ماندن

لغت نامه دهخدا

فارغ ماندن. [ رِ دَ ] ( مص مرکب ) بیکار ماندن. از کار برآسودن. رجوع به فارغ شود.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) بیکار ماندن از کار بر آسودن
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم