لغت نامه دهخدا
علم آباد. [ ع َ ل َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان مؤمن آباد بخش درمیان شهرستان بیرجند واقع در 38 هزارگزی جنوب درمیان و 3 هزارگزی شمال راه شوسه بیرجند به درح. در دامنه کوه واقع شده و دارای آب و هوای معتدل است. دارای 17 تن سکنه است. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و لبنیات. و شغل اهالی زراعت است. راه آن مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9 ).
علم آباد. [ ع ِ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان ایل تیمور بخش حومه شهرستان مهاباد واقع در 32 هزارگزی جنوب خاوری مهاباد و 26 هزارگزی باختر راه شوسه بوکان به میاندوآب. ناحیه ایست کوهستانی و دارای آب و هوای معتدل و سالم. سکنه آن 271 تن است. آب آن از چشمه تأمین میشود. محصول آن غلات و توتون و حبوبات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. صنایع دستی آنان جاجیم بافی است. دارای راه مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4 ).
علم آباد. [ ع ِ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان حومه خاوری شهرستان رفسنجان واقع در 9 هزارگزی شمال رفسنجان و 8 هزارگزی شمال راه شوسه رفسنجان به کرمان.ناحیه ایست جلگه ای و سردسیر، دارای 355 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصولات آن غلات و پسته و پنبه و لبنیات است. شغل اهالی زراعت و گله داری است. دارای راه فرعی است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8 ).
علم آباد. [ ع ِ ] ( اِخ ) دهی است کوچک ازدهستان نگار بخش مشیز شهرستان سیرجان واقع در 30 هزارگزی جنوب مشیز، در سر راه فرعی بافت به نگار. دارای 35 تن سکنه است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8 ).
