عشوه دان

لغت نامه دهخدا

عشوه دان. [ ع ِش ْ وَ / وِ ] ( نف مرکب ) عشوه داننده. ناز و غمزه دان. آشنا بطریق کرشمه و عشوه :
کو بتی کز عشق او یک شهر جان افشانده اند
زرّ و سر بر عشوه آن عشوه دان افشانده اند.خاقانی.