دانشنامه اسلامی
کتاب با معنای لغوی «شیعه» آغاز شده است و در ادامه، مطالب ذیل ذکر گردیده است: سابقه اختصاص این لفظ به پیروان ائمه(ع)، دعوت به تشیع از چه زمانی آغاز شد؟، انتشار تشیع و علنی شدن دعوت به تشیع.
مؤلف در ابتدای کتاب، معنی لغوی «شیعه» را مورد بررسی قرار می دهد و می نویسد: شیعه از نظر لغت به معنی پیروان و یاران و انصار است... این واژه اختصاصا در مورد فرد و یا افرادی به کار می رود که دوستدار علی(ع) و فرزندان او هستند و به امامت آنها اعتقاد دارند. تا آنجا که اگر واژه «شیعه» بدون قید و شرط اضافی به کار برده شود و قرینه ای در کار نباشد، اذهان به چنان افرادی منصرف می شود که قائل به امامت امامان یادشده هستند .
با رجوع به احادیث نبوی پی می بریم که اختصاص این عنوان (شیعه) به دوستداران اهل بیت(ع) همراه با همان روزی که اسلام طلوع کرد، دارای سابقه می باشد و شاخ و برگ بارور آن مربوط به همان دورانی است که نهال آن غرس شد و نیز به این نتیجه می رسیم که شارع اسلام این نام و عنوان را خود وضع کرده بود .
مؤلف در ادامه، روایات زیادی در تأیید کلام خود آورده است. در روایتی از ابن حجر آمده است که پیامبر(ص) فرمود: ای علی! تو بر خدا وارد خواهی شد درحالی که شیعه تو از خدا راضی و خدا نیز از آن ها راضی است و... .
بعد از وفات پیامبر، تشیع نیز با انزوای علی(ع) دچار انزوا گشت و انتشار آن پس از این حادثه پریشان در سرزمین های پهناور اسلام به ندرت و بی سروصدا بود .
[ویکی اهل البیت] شیعه و سابقه تاریخی آن (کتاب). نویسنده:محمد حسین مظفّر، مترجم: سیّدمحمد باقر حجتی
این کتاب در چند بخش به سابقه تاریخی شیعه پرداخته است:
قم، نشرمشعر، 1387، 32 صفحه، پالتویی.
مرکز تحقیقات حج، آینه آثار (فهرست آثار منتشر شده بعثه)، نشر مشعر، ص64
