دانشنامه اسلامی
سریه (السّریة: الطائفة من الجیش یبلغ اقصاها اربعمائة تبعث الی العدو، و جمعها سرایا سمّوا بذلک لانهم یکونون خلاصة العسکر») از سرو و مونث (السَّرِیّ) است و در لغت گروهی از لشکر را گویند که پنهانی به سوی دشمن می روند و تعداد آنها به چهارصد نفر می رسد. اما در اصطلاح، سریه به گروهی از سپاه گفته می شود که به دستور رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) به سوی مکانی و برای انجام ماموریتی اعزام می شدند، بدون آنکه پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) همراه آنان خارج شود.
انواع تقسیم بندی سپاه
درباره گروه های اعزامی برای نبرد با مشرکان در بین اعراب تقسیم بندی هایی صورت گرفته است. که عبارتند از:۱: سرایا: تعداد این قسم از سپاه ۳ تا ۵۰۰ نفر است که در هنگام شب بیرون می روند.۲: سوارب: دسته هایی از سپاه هستند که در طول روز بیرون می روند.۳: مناسر: تعداد این قسم از سپاه بیش از ۵۰۰ نفر و کمتر از ۸۰۰ نفر می باشد.۴: جیش: سپاهی را که شماره آن به ۸۰۰ نفر برسد را جیش گویند.۵: خشخاش: سپاهی که تعداد افراد آن از۸۰۰ نفر بیشتر و از۱۰۰۰ نفر کمتر است.۶: جیش ازلم: سپاهی که تعداد افراد آن به ۱۰۰۰ نفر برسد را جیش ازلم گویند.۷: جیش جحفل: سپاهی که تعداد افراد آن به ۴۰۰۰ نفر برسد.۸: جیش جرار: سپاهی که به ۱۲۰۰۰ نفر برسد جرار نامیده می شود.۹: کتیبه: سپاهی را گویند که جمع شده و پراکنده نشوند.۱۰: حضیره: آن تعداد از سپاه را گویند که از ۱۰ نفر کمتر بوده و به جنگ فرستاده شوند.۱۱: نفیضه: سپاه کم تعداد را گویند.۱۲: ارعن: به سپاه بزرگ ارعن گفته می شود.۱۳: خمیس: به سپاه عظیم خمیس اطلاق می شود.
اسامی سرایا
اسامی سرایا، فرماندهان و مقصد آن:
← سرایای امام علی
...
