( سخن آرا ) سخن آرا. [ س ُ خ َ ] ( نف مرکب ) سخن آرای. شاعر. گوینده. و برمنشی و خطیب نیز اطلاق کنند. ( آنندراج ) : بمدح مجلس میمون تو مزین باد جریده سخن آرای پیر سوزنگر.سوزنی.بصدر خود سخن آرای را مقدم دار شنو ز لفظ حکیمان تحیت و تسلیم.سوزنی.مر سخن آرای را به ز ثنای تو نیست آنچه درآید بگوش وآنچه برآید ز کام.سوزنی.
فرهنگ عمید
( سخن آرا ) ۱. کسی که خوب چیز بنویسد. ۲. آن که خوب سخن بگوید.