لغت نامه دهخدا سحرفریب. [ س ِ ف ِ / ف َ ] ( ص مرکب ) که در فریبندگی چون سحر بود : حافظ حدیث سحرفریب خوشت رسیدتا حد مصر و چین و به اطراف روم و ری.حافظ.
