سبقت کردن

لغت نامه دهخدا

سبقت کردن. [ س ِ ق َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) پیش افتادن. پیشی گرفتن :
هرکه دستش بر زبان سبقت کند مرد است مرد
ورنه هر ناقص جوانمرد است در میدان لاف.صائب.

فرهنگ فارسی

پیش افتادن پیشی گرفتن
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم