لغت نامه دهخدا ریاست طلب. [ س َ طَ ل َ ] ( نف مرکب ) طالب سروری و مهتری. ریاست جوی. ( یادداشت مؤلف ). کسی که دوستدار ریاست و سروری باشد. ( فرهنگ فارسی معین ).
