لغت نامه دهخدا رنج خوردن. [ رَ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) اندوه خوردن. غم و غصه خوردن. دچار حزن شدن : چنان رفت پیمان که بشنید شاه ز بس رنج کو خورد بر بیگناه.فردوسی.
