لغت نامه دهخدا ( خویشتن آراستن ) خویشتن آراستن. [ خوی / خی ت َ ت َ ] ( مص مرکب ) خود آراستن. تَشَوّف ُ. ( تاج المصادربیهقی ).- خویشتن برآراستن ؛ تصنع. تبرج. ( تاج المصادر بیهقی ).
