لغت نامه دهخدا خوش قطع. [ خوَش ْ / خُش ْ ق َ ] ( ص مرکب ) خوش شکل. خوش ترکیب. با اندازه نیک. به اندازه بریده شده. ( ناظم الاطباء ). چیزی که اندازه آن متناسب و موزون باشد. خوش برش. ( یادداشت مؤلف ).
