لغت نامه دهخدا خوش سوز. [ خوَش ْ / خُش ْ ] ( نف مرکب ) که زود آتش گیرد. که بدون دود سوزد. هیزمی چون هیمه کاج که خوب و به آسانی بسوزد. مقابل بدسوز.
