لغت نامه دهخدا خفته بینی. [ خ ُ ت َ / ت ِ ] ( ص مرکب ) آنکه بینی خوابیده دارد. آنکه بینی پهن دارد. اَفطَس. ( یادداشت بخط مؤلف ). مقابل تیزبینی.
