لغت نامه دهخدا
خاتون آبادی. ( اِخ ) امیرمحمد حسین بن امیر عبدالباقی از اکابر علمای اوائل قرن سیزدهم هجرت است که با صاحب ریاض و میرزای قمی معاصر بوده است و سالها از محضر آقا محمد باقر بهبهانی استفاضة کرده است. او صاحب تألیفاتی است از قبیل معجزات مریض ، رد «پادری نصرانی ». مرگش در حدود 1233/1231 هَ. ق. اتفاق افتاد. ( ریحانة الادب ج 1 ص 364 ).
خاتون آبادی. ( اِخ ) امیرمحمد حسین پدر امیر عبدالباقی و پسر امیرمحمد صالح است ، او از اکابر علمای امامیه بوده است و در فقه و ادبیات و فنون حکمت مهارت زیاد داشته است. جد مادری او ملا محمد باقر مجلسی میباشد. تألیفاتش دارای منافع بسیار است از آنجمله : حاشیه برشرح جدید تجرید، حاشیه بر شرح لمعه ، رساله بدا، مناقب الفضلاء. مرگ وی در 23 شهر شوال 1151 هَ. ق. در اصفهان اتفاق افتاد. ( ریحانة الادب ج 1 ص 365 ).
خاتون آبادی.( اِخ ) سید میرزا ابوالقاسم حسینی از مشاهیرمدرسین اصفهان و از خانواده میرمحمد حسین خاتون آبادی سبط مجلسی است. از تألیفات او تفسیر قرآن مجید به فارسی ،حاشیه استبصار، حاشیه تهذیب ،حاشیه کافی ، حاشیه من لایحضره الفقیه ، شرح نهج البلاغه میباشد و در سال 1203 هَ. ق. وفات یافته است. ( ریحانة الادب ج 3 ص 504 ).
خاتون آبادی. ( اِخ ) سیدمحمد رضابن محمد مؤمن معروف به مدرس از اکابر علمای قرن دوازدهم اواخر عهد صفویه است کتب زیر از تألیفات اوست : ابواب الهدایه. جنات الخلود. خزائن الانوار. ( از ریحانة الادب ج 3 ص 505 ).
