حرف انداز

لغت نامه دهخدا

حرف انداز. [ ح َ اَ ] ( نف مرکب ) سخن گو. متکلم. || دونده در سخن دیگران. عیار در سخن.

فرهنگ فارسی

سخن گو متکلم
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال مکعب فال مکعب فال نخود فال نخود فال رابطه فال رابطه فال چوب فال چوب