حجامت گاه. [ ح ِ م َ ] ( اِ مرکب ) قسمتی از پشت آدمی میان دو کتف. پاره ای از پشت محاذی گردن که حجامت عادتاً از آنجا کنند. محجم. محجمه : اما نهاد او [ نهاداستخوان کتف ] چنان است که سرپهن او سوی حجامتگاه است. ( ذخیره خوارزمشاهی ). کچلی تا حجامت گاهش آمده.
