دانشنامه آزاد فارسی
جعفری، محمّدمهدی
فعال سیاسی، محقق و از نهج البلاغه پژوهان و مترجمان نهج البلاغه. وی در خانواده ای اهل علم به دنیا آمد و پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی به شیراز رفت و در ۱۳۴۰ از دانشگاه شیراز در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشنامۀ لیسانس گرفت؛ عازم تهران شد و در این شهر به فعالیت های سیاسی و مذهبی علیه رژیم شاه پرداخت. در ۱۳۴۲ش به جرم همین فعالیت ها دستگیر و به چهار سال زندان محکوم شد. او تا ۱۳۴۶ در زندان به سر برد و کنار آیت الله طالقانی و مهندس مهدی بازرگان به مطالعات قرآن پژوهی خود ادامه داد و به آیت الله طالقانی در تألیف جلدهای سوم و چهارم پرتوی از قرآن کمک کرد. طی سال های ۵۵ تا ۱۳۵۸ به ویرایش تدوین جلد پنجم پرتوی از قرآن همت گماشت که از جانب آیت الله طالقانی به او محول شده بود. در ۱۳۶۲ش نیز جلد ششم پرتوی از قرآن را که تفسیر ۲۳ آیۀ اول سورۀ نساء و مجموعه یادداشت های مؤلف در زندان اوین بر آن آیات بود انتشار داد و فرهنگ پرتوی از قرآن را که آیت الله طالقانی تنظیم کرده بود بدین کتاب افزود. در ۱۳۵۵ش به عنوان پژوهشگر به خدمت فرهنگستان زبان ایران درآمد. در ۱۳۵۸ش به عنوان مربی به گروه زبان و ادب عرب دانشگاه تهران پیوست. در ۱۳۶۷ش در رشتۀ فرهنگ عربی و علوم قرآنی از دانشگاه تهران دانشنامۀ دکتری گرفت و به عنوان استاد به دانشگاه شیراز منتقل شد. از آثار اوست: ترجمۀ دوره ۸ جلدی کتاب علی علیه السلام نوشتۀ عبدالفتاح عبدالمقصود، روش بررسی قرآن، اصلاح در اسلام (ترجمه و تألیف)، ترجمۀ نهج البلاغه به فارسی.
