لغت نامه دهخدا تنک روزی. [ ت َ ن ُ / ت ُ ن ُ ] ( ص مرکب ) کسی که معاش و وجه گذران وی اندک باشد. ( ناظم الاطباء ) : من آن حریف تنک روزیم که چون مه عیدتمام دور نشاطم به یک پیاله گذشت.؟
