اهن گداز

لغت نامه دهخدا

( آهن گداز ) آهن گداز. [ هََ گ ُ ] ( نف مرکب ) آنکه آهن گدازد :
بر این روزگاری برآمد براز [ ظ: دراز ]
دم آتش و رنج آهن گداز
گهرها یک اندر دگر ساختند
وزآن آتش تیز بگداختند.فردوسی.

فرهنگ عمید

( آهن گداز ) آن که یا آنچه آهن را ذوب می کند، گدازندۀ آهن

فرهنگ فارسی

( آهن گداز ) ( اسم صفت ) ۱ - آنکه آهن را گدازد آنچه آهن را ذوب کند . ۲ - بسیار سخت و شدید : رنج آهن گداز .