دانشنامه اسلامی
بدیهی است که طاهریان مسلمان بوده اند، ولی نکته قابل بحث در مورد مذهب آنان است. خلفای عباسی با علویان بسیار ستیزه جویی می کردند و حتی در این زمینه نسبت به امویان نیز پیشی گرفته بودند و از کشتار علویان چه به صورت فردی و چه گروهی دریغ نمی ورزیدند. اما از سوی دیگر طاهریان خراسانی بودند و بسیاری از مردم خراسان از هواخواهان و محبین آل علی (علیه السّلام) بودند. حال آیا طاهریان نیز از طرفداران علی (علیه السّلام) بوده اند یا خیر و اگر بوده اند آیا مذهب خویش را آشکار می کردند یا خیر، موضوعی است که باید مورد تحقیق و بررسی قرار بگیرد. برخی از محققین مانند علامه سید محسن امین و ابن اثیر و ابن خلکان طاهریان را از شیعیان معرفی نموده اند.
تشیع طاهریان
در تائید همین مطلب ابوالفرج متنی ارائه می دهد که علوی بودن طاهر را می رساند، طبق این نقل هنگامی که ابو السرایا در عراق عظمت و شرافت درخشانی یافت، حسن بن سهل که فرماندار مامون در عراق و مقیم بغداد بود به این حوادث با خشم و اضطراب شدیدی می نگریست. وی دو بار از دست ابو السرایا شکست خورده بود. پس به دبیر خود دستور داد نامه ای به طاهر بن حسین «ذو الیمینین» بنویسد و از او چاره ای بخواهد. «اما در این هنگام رقعه ای بی امضا و مجهول از ناشناسی بدستش رسید که اندیشه ی وی را دگرگون ساخت، یعنی امید او را از کمک طاهر به ناامیدی تبدیل کرد. در این رقعه این شعرها از یک شاعر گمنام نوشته شده بود.قناع الشک بکشفه الیقین و افصل کیدک الرای الرصیندست یقین پرده از چهره ی مشک باز می کند و تنها رای خردمندانه ی تو این گره را می گشاید.تثبت قبل ینفذ فیک امر بهیج تشرده داء دفینبر جای بالش پیش از آنکه روزگارت را دردی هلاک کننده آشفته سازد.انتذب طاهرا لقتال قوم بنصرتهم و طاعتهم یدینتو طاهر ذو الیمینین را بر ضد قوم می خوانی که دین او کمک و طاعت آن قوم است.سیطلقها علیک معلقات تصر و دونها حزب زبوناز دست طاهر بر ضد تو کارهائی انجام خواهد شد و جنگی صلح ناپذیر بر پا خواهد خاست.و دونک ما ترید بعزم رای تدبره و دع ما لا یکونبیش از این اندیشه کن و از آن چه شدنی نیست چشم بپوش حسن بن سهل از تصمیم خود باز گشت و بجای طاهر ذو الیمینین هرثمه بن اعین را برای دفاع از عراق انتخاب کرد.»
← داستانی در تشیع طاهریان
محمد بن قاسم بن علی یکی از علویون بود که به روزگار معتصم خلیفه عباسی در طالقان خروج نمود. این مرد متدین بود و از علم و فقه و تقوی و ورع بهره فراوان داشت و شعارهای علوی و دینی سر می داد و چون اغلب لباس های پشمین و سفید به تن می کرد از این رو مردم وی را لقب صوفی داده بودند. او مردم را به پیروی از امام هشتم علی بن موسی الرضا (علیه السّلام) و افکار خداپسندانه و ایده های عادلانه دعوت می کرد. میان او و عبدالله بن طاهر وقایعی رخ داده سرانجام عبدالله او را دستگیر کرده و نزد معتصم فرستاد.
عبدالله بن طاهر در مقابل یحیی
...
