امیین
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
امّی به معنای نانویسا و ناخوانا، منسوب به امّ ( مادر ) است؛ یعنی کسی که نوشتن را فرا نگرفته و بر وضع تولد خویش باقی است.
← منسوب به امت
موسوم شدن پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) به امّی نیز ازاین روست که خواندن و نوشتن را از کسی نیاموخته بود.
گواه تاریخ
امّی بودن پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) از نظر تاریخی روشن و قطعی است؛ تاریخ گواه است که آن حضرت چه قبل و چه بعد از مبعوث شدن به رسالت نزد هیچ استادی خواندن و نوشتن نیاموخته بود، زیرا از یک سو بیش تر مردم سرزمین حجاز در زمان پیامبر (صلی الله علیه وآله) خواندن و نوشتن را نمی دانستند، و از سوی دیگر تعلیم و تعلّم به صورت یک صنعت و حرفه در میان آنان جایگاهی نداشته است، ازاین رو تنها شمار اندکی در میان آنها (۱۷ نفر) از این هنر برخوردار بوده اند، بنابراین اگر پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) در آن جامعه خواندن و نوشتن را از کسی آموخته بود یقیناً در میان مردم شهرت می یافت. افزون بر آن، با توجّه به وجود مخالفانی که درصدد بودند تا هرگونه اتهامی را به آن حضرت وارد کنند، اگر چنین مسئله ای وجود داشت مخالفان از آن غافل نمی ماندند. حوادث تاریخی بیانگر آن است که پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) حتی در مدینه پس از مبعوث شدن به رسالت نیز نه نوشته ای را می خواند و نه با دست خویش چیزی می نگاشت و رخداد صلح حدیبیه از معروف ترین این حوادث است.
واژه امی در قرآن
...
